690

اینجا حسابی ساکته .. فقط صدای انگشت‌های من روی کیبرد شنیده میشه و صدای ماشین‌های عبوری حقانی .. مسکنی که چند ساعت قبل با یه جرعه آب خوردم کرخت و بی‌حس‌ام کرده .. یه حس دوست داشتنی ..

می‌دونم الان توی خونه چه خبره .. بجز بهم ریختگی‌هایی که هست .. می‌دونم الان نور لطیفی خونه رو پر کرده .. می‌دونم دست و بال طلایی و بژ و سفیدش رو حتی روی تخت مرتب نشده‌مون پهن کرده ..

صبح فقط رسیدم شیر را گرم کنم و روی کورن فلکس شکلاتی مورد علاقه همسر بریزم .. تا گرمای شیر، شکلات پنهان شده توی بالشتکها را ذوب کنه و رنگ شیر به سمت شکلاتی بره .. همان طور که دوست داره ..

و نان قندی مورد علاقه خودم را هم خرد کنم توی کاسه و شیر گرم را بریزم روش و بشه صبحانه کمی شیرین خودم ..

لباس‌های همسر را اتو بزنم .. حلقه و ساعتش را بذارم روی میز .. کنار تلفن همراهش .. تا فراموشش نشه ..

دفتر 200-300 برگ پاپکوی خودم را با همه نکته‌های کنکوریش .. بذارم کنار کیفش .. و جامدادی مشکی‌ش را پر از خودکارهای رنگی و لاک غلط‌گیر و نوک اضافه اتود کنم .. ولی اتود را پیدا نکنم تا توی جامدادیش بذارم .. و بهش یادآوری کنم کدام قسمت دفتر پاپکو خالی مونده و می‌تونه نکته‌های دوره آموزشی امروزش را یادداشت کنه ..

و یه ذوق ملایم توی دلم دور بزنه .. از اینکه یه دفتر مشترک خواهیم داشت .. با نکته‌های غیر مشترک .. که با احترام به حقوق هم .. روی صفحات خاص خودشون نشسته‌ن ..

صبحانه غیر مشترکمون را روی یک سفره مشترک خوردیم .. و یک قاشق از کاسه‌های شیری خودمون به هم تعارف کردیم .. و روز  را شروع کردیم .. به امید بهترین‌ها ..

.

خیلی چیزها دارم یاد می‌گیرم .. که چه خوب بود اگر 10 سال قبل یاد می‌گرفتم .. و چه خوب هست که 10 سال بعد یاد نگرفتم :)