497

یه روزی زیر گنبد نیلی بود یه گلدون تنهای تنها

خالی بود جای گل توی قلبش لونه داشت تو سینش غم دنیا

حالا غصه و غم دیگه رفته بازم اومده عطر بهارون

چونکه غنچه پاکی نشسته میون دل تنهای گلدون

گل من گل من

تویی جلوه پاک بهارون

گل من گل من

منم گلدون و تو گل گلدون

گل من تو قلبم شده غنچه عشق تو مهمون

گل من

نکنه که تو چیک چیک بارون

توی رقص نسیم و درختا

با ترانه شاد قناری

دل تو بشه تنگ واسه دشتا

مثل تو واسه این دل خستم دیگه مونسی پیدا نمیشه

بگو میمونه گل پیش گلدون بگو مال منی تو همیشه مال منی تو همیشه

وقتی غنچه عشق تو واشد

تو سینم گل ناز تو جا شد

ریشه کردی تو این دل تنها

عشق تو با دلم آشنا شد

وقتی پرتو روشن خورشید روی برگای سبز تو تابید

غصه رفت دیگه از دل گلدون

عطر تو توی گلخونه پیچید

گل من گل من

تویی جلوه پاک بهارون

گل من گل من

منم گلدون و تو گل گلدون

گل من تو قلبم شده غنچه عشق تو مهمون

.

10 تیر 1381 .. قاصدک 20 ساله و احسانی که 3 روز تا 20 سالگی داشت ..

هنوز دستنوشته آن روزهایت را دارم .. جایی در صندوقچه آن ایام .. و هنوز حس آن لحظه ام بعد از خواندن آن دستنوشته در من تازه است ..

روزی که به عشقت دل دادم و امروز یازدهمین سالگرد دلدادگی‌مان را گرامی میداریم ..