638

تک پسر هست .. از سالها قبل .. شاید دوره راهنمایی داداشی، با هم دوست شدن .. و هنوز این دوستی .. که بعدها به برادری رسید .. ادامه‌دار هست ..

تک پسر ِ یک مادر .. و یک پدر .. که از دو شب قبل به اینطرف .. دیگه نیست .. رفته و توی آسمان نشسته و بعد از این سایه‌اش .. از جایی خیلی بالاتر از قد زن و پسرش .. روی سرشون می‌افته ..

پسر کودک بود که پدر راهی آلـ..مـــان میشه .. میره تا یک زندگی بسازه .. یک بهشت بسازه و بعد دست زن و فرزندش رو بگیره و ببره ..

مادرش می‌گفت یادم نمیره شب‌هایی رو که پسر .. از دلتنگی پدر ..  دمپایی‌های بابا رو بغل می‌زد و روی تختش می‌خوابید ..

و من .. من ِ قاصدک همون روزها دلم آتیش می‌گرفت ..

.

یک سال .. دو سال .. ده سال .. و بیشتر .. به امید درست شدن کار اقامت ..

ولی نشد .. کار درست نشد و پدر بعد از سالها .. برگشت و موند با دل رنج دیده و جسم فرسوده همسرش .. که تمام این سالها برای پسر هم مادر بود و هم پدر ..

برگشت و موند با پسری که سالها پدر را پشت تلفن داشت .. و حالا برای خودش آقایی شده بود و دانشگاه می‌رفت ..

.

و دیشب .. داداش گفت پدر پر زده و رفته .. باز به قصد اقامت .. توی یک بهشت دیگه شاید ..

پدر رفته و من از دیشب .. دیوانه شده‌ام .. از تصور سالهای تنهایی زنی که منتظر بازگشت همسرش بود ..

از تصور سالهای تنهایی پسری که دست پدر روی شانه‌اش نبود ..

و سالهایی که باز .. بعد از یک توقف 3 یا 4 ساله .. شروع شده‌اند ..بی‌امید بازگشت ..

.. من دیوانه شده‌ام از تصور زندگی بعضی‌ها .. از قصه‌ای که برای بازی‌هاشون بافته شده ..

..

دلم گریه با صدا می‌خواد  ............