771

.. آه از این عمر کوتاه سفر ..

دیروز این موقع در حرم امام هشتم .. و امروز این موقع .. نشسته پشت میز در محل کار ..

سفر عالی بود .. آرامش و آرامش و آرامش .. فضای امن و لبریز از معنویت و نور ..

سفر عالی بود ..

حتی با وجود گرسنگی و سردرد و نیمه کاره گذاشتن دعای کمیل شب جمعه حرم ..

حتی با وجود تشدید سرما خوردگی ..

ذره ذره تزریق شده های سال های قبل را از درونم بیرون می ریختم .. هیچ تصور نمی کردم اگر پشت سر هم نماز نخوانم و قرآن نخوانم و حتی اشک نریزم .. یعنی از بهشت رانده شده ام .. و یعنی قدر فرصت را ندانسته ام .. و یعنی زائر خوبی نبوده ام .. و یعنی اینقدر دلم پاک و خالص نبوده که اشکی بجوشد ..

که بهشت همان جا بود .. و بهترین زیارت برای من .. با احوالات مختص خودم .. رفتن به زیر زمین حرم و نشستن و تکیه دادن به دیوار و نگاه دوختن به دریچه ای بود که اینطور توصیف شده بود "راه ورود فرشتگان ..." ..

ساعت ها می نشستم و نگاه میکردم .. و نفس های عمیق می کشیدم و با هر نفس دلم سبک تر می شد .. نماز می خواندم و ترجمه ی قرآن را میخواندم و مردم را نگاه میکردم و هیچ عجله ای برای رفتن نداشتم .. در سکوت و سکون .. قدم می زدم و عکس می گرفتم .. از زوایای مختلف حرم .. از همه جا .. به غیر از ضریح .. که تنها جای ثبت تصویر آنجا، ذهن و حافظه ام بود ..

از بهترین لحظات سفر بود .. وقت هایی که با همسر زیر سقف آسمان .. روی فرش های گسترده در صحن می نشستیم و از حس و حالمان می گفتیم .. و حتی نمی گفتیم .. و فقط نگاه می کردیم .. و غرق می شدیم در فضای معنوی حرم ..

خواستم بگویم تا به حال میزبانی به این مهربانی ندیده ام ..