399

سی ساله و لیسانسه که باشی .. دیگه آگهی های استخدام دولتی رو حتی برای سرگرمی هم نمی خونی .. حتی اگر اون آگهی مربوط به است....خدام وزارت نی رو باشه (چون شرط سنی داره اصولا)

سی ساله که باشی .. هر چی فکر می کنی می بینی حتی حال نداری شغلت رو عوض کنی و کتاب و دفترت رو برداری از این شرکت جمع کنی بری اون شرکت .. سر جای خودت می شینی و توی این اوضاع رو هوا بودن مملکــــــــــــــت صندلی ات رو می چسبی و حتی دست به کاری نمی زنی مبادا صندلی ات از دست بره ..

سی ساله که باشی .. تخیلاتت رو همسو می کنی تا برسه روزی که بشی رئیس خودت و نوکر خودت ..

سی ساله که باشی .. حتما احتیاط بیشتری می زنی تنگِ تصمیماتت .. کمی از بال و پر بلندپروازی هات می چینی و روالت رو کم کم تغییر می دی .. دیگه بی خیال تغییر همه دنیا میشی .. کم کم دنیا رو همینطور که هست می پذیری و دست به تغییر خودت می زنی ..

سی ساله که باشی .. دنیا برات کوچکتر میشه .. سقف اش پایین تر میاد و دیوارهاش به هم نزدیک تر میشن و تو می مونی و دلبستگی هایی که توی این سی سال دور خودت جمع کرده ای ..

سی ساله که باشی .. به ده سال دیگه فکر می کنی که قرار هست چهل ساله بشی .. سنی که از پختگی هاش زیاد شنیده ای ..

سی ساله که باشی .. و هنوز فـــرزندی نداشته باشی .. به روزهای بیست سالگی فرزندت فکر می کنی و اختلاف سن حداقل سی سال ..

سی ساله که باشی .. دو تا موی سفید با حیا می بینی که خودشون رو لابه لای موهای تیره پنهان کرده ان تا توی آیینه دیده نشن ..

سی ساله که باشی .. دلت بیشتر سایه و مهر پدر و مادر رو میخواد ..

سی ساله که باشی .. شیطنت های بیست سالگان بیشتر برات لذت بخشه ..

سی ساله که باشی .. گاهی خودت تعجب می کنی از اینهمه بهاری که پشت سر گذاشته ای ..

.