414

حالا که سر درد و دلم باز شد بذارید بگم – قاصدک که لب ورچیده –

آقا چی کشیدیم سر این خونه فروختن .. آقا یه چی میگم یه چی می شنوین ها ..

روز قولنامه که انگار من و احسان جانم رو گذاشته بودن روی اجاق .. هی اینا می گفتن تخفیف هی ما خجالت زده می شدیم و عرق می ریختیم .. البته تصور کنین بعد از یک میلیون تخفیف دادن – با وجود اینکه خودمون همون یک میلیون رو باید از جای دیگه جور می کردیم و روی پولمون میذاشتیم .. ولی به حکم جوان بودن اونها و تقریبا یکسان بودن شرایط و اینکه سال قبل فروشنده همین خونه هم به ما تخفیف داده بود اینکار رو کردیم – و این تازه شروع ماجرا بود .. از گرفتن چک تا کارهای انتقال وام و تحویل خونه و تغییر نام تلفن و روز سند همه برامون دق آور و ناخوشایند بود ..

یه چیزی که بهش رسیدم این بود که انگار ما خیلی گوگولی مگولی به نظر میایم .. چون تقریبا همه حس می کنن اجازه دارن به ما زور بگن از ما متوقع باشن ..

سر این خونه که خریدیم فروشنده فقط 9000 تومان به ما تخفیف داد .. یعنی در واقع عدد رو رند کرد .. – اگه دوست داشتین می تونین بخندین، اصلا اشکال نداره- مقداری از مبلغ را طی چک پرداخت کردیم و بقیه مبلغ می شد پول خونه ای که که می فروختیم ..

زوجی که از ما خانه خریدن علاقه زیادی به  n بار سوال پرسیدن در مورد یک موضوع تکراری داشتن .. سر اینکه همسایه ها چطورن؟ طبقه پایینی کیه؟ کناری کیه؟ اون چشه ؟ این چشه ؟ و از این دست ..

یکی از ماجراهایی که ما رو اذیت کرد این بود که چند روز بعد از نوشتن قولنامه تماس گرفتن که ” میشه بیایم یه بار خونه رو متر کنیم ببینیم وسایلمون جا میشن یا نه؟” خب ما کمی تعجب کردیم ولی گفتیم اشکال نداره تشریف بیارین .. این گذشت تا شب چله رسید .. روز قبل آقای خریدار با همسر عزیزم تماس گرفتن و باز خواستن روز آخر آذر بیان خونه رو متر کنن .. احسان جان گفته بودن آخر آذر ما نیستیم و نمیشه و بذارید برای اول هفته بعد .. بعد خانم خریدار تماس گرفتن با من و گفتن اگر میشه بیایم خونه رو اندازه بگیریم .. من گفتم به شما خبر میدم و بعد خبر دار شدم که احسان قبلا ”نه” گفته بود ولی اونها احتمالا اینقدر مودب نبودن که متوجه باشن و لازم دیده بودن از جانب من هم شانسشان را امتحان کنن .. و همین بی احترامی به حرف همسرم باعث شد که فوق العاده عصبانی بشم و بعد از چند بار تلفن بازی و رد و بدل کردن پیامک با خانم خریدار، من هم ”نه” رو تکرار کردم و قرار را برای چند روز بعد گذاشتم .. و فکر نمی کنم همه اینقدر صبور باشن که طرف رو دو بار فقط برای متر کردن خانه راه بدن و در برابر عکسبرداری آقای خریدار از زوایای خانه سکوت کنن ..

ماجرای بعدی داستان تحویل خانه بود .. خدا رو شکر اینقدر آبرو و اعتبار داشتیم که با ارائه چک به فروشنده خودمان یک هفته زودتر خانه رو تحویل بگیریم و کارهای آماده سازی رو انجام بدیم .. – ضمن اینکه خریدار ما هم خواسته بود زودتر و در یک روز تعطیل خانه رو تحویل بگیره – طبق قرار کلامی قبل، و نه آنچه در قولنامه نوشته بودیم، زودتر از موعد تماس گرفتیم و گفتیم تشریف بیارید خانه رو تحویل بگیرید .. و اینجا باز ماجرای جدیدی شکل گرفت .. خریدار متوقع ما زیر حرفش زد و بدقولی کرد و خواسته خودش را فراموش کرد و گفت طبق قولنامه عمل خواهم کرد و فکر می کرد لطف کرده و آمده از ما خانه خریده و ما باید آماده رقاصی برای هر ساز باشیم .. باز ناراحتی و ناراحتی ..

اگر بخوام همه ماجرا را بنویسم باید چند ساعتی وقت بذارم .. فقط همین رو بگم که رفتارها و برخوردها و توقعات عجیب خریدار ما – و البته که عصبانیت و گاها کوتاه نیامدن ما- کار رو به جایی رساند که روز دفترخانه نه سلامی بود و نه کلامی .. و باز من به وجود احسانم بالیدم که اینقدر بزرگوار بود که قبل از خارج شدن از دفترخانه به آقای خریدار تبریک گفت و گفت اگر حرفی و حدیثی بوده از هم بگذریم ..

اون زوج فکر می کردن هر چه بیشتر مو را از ماست بیرون بکشن موفق ترند و انگار نمی دانستند درصدی از یک معامله اعتماد طرفین معامله به هم هست .. و دیدم با تمام وسواسشان، روز دفترخانه چطور کارشان به هم پیچید ..

.

نمیگم ما فرشته بودیم و همه کارها و برخوردهامون درست و روی حساب بود .. ما هم حتما اشتباه کرده ایم .. فقط میگم دو، سه بار خانه خریدیم و هیچ بار معامله برای ما اینطور آزاردهنده نبود .. هر بار سنگینی بار معامله را روی دوش خودمان گرفتیم – کما اینکه این بار هم سنگ بین آسیاب خریدار و فروشنده بودیم – فقط میگم اینطور راه نیامدن و به هم ریختن کسی دور از انصاف هست ..

امیدوار خریدار از خانه ای که خریده راضی باشه و خیرش رو ببینه ..