415

ساعت گوشی گفت 5:16 صبح شده ..باور نمی کنم .. تازه خوابیده بودیم که .. بلند میشوم و راه می افتم در خانه .. طفلی راست می گفت .. ساعت دیواری چوبی جدید هم حرفهایش را تایید می کرد .. حوله را زیر بغلم زدم و رفتم به سمت دستشویی .. صورتم .. چشمهایم .. همه در دیشب مانده بودند .. نمی دانم چه کسی خواب دزدی می کند .. باز صبح ناغافل آمده بود و من و تک تک اعضای بدنم هنوز در دیشب و خستگی غرق بودیم ..

احسان هنوز خواب بود .. زیرپوش آستین دار سفیدش را که می پوشد می شود فرشته زیر پوش آستین دار پوش!!

.

هنوز به 6:20 نرسیده بودیم که وارد شرکت می شوم .. برنامه تکراری هر روز را مو به مو اجرا می کنم .. سارافون فیلی را از کمد کنار میزم بر می دارم و به اتاق کناری می روم .. و جایش را با پالتوی روی تنم عوض می کنم ..

راه می افتم به سمت آشپزخانه .. آب کتری را خالی می کنم و باز پر می کنم و چیک چیک صدای فندک اجاق رومیزی را در می آورم و شعله زیر کتری را روشن می کنم ..

کرکره ها را باز می کنم .. مبادا هوا روشن شود و من خروج از تیرگی را نبینم ..

و سراغی از سیستم ام می گیرم .. باز روز کاری صفحه کلید شروع می شود ..

وبلاگ مهربانو را می خوانم و دلم برای یک روز در خانه بودن تنگ می شود .. گاهی فکر می کنم عجیب مشتاق کار بیرون از خانه ام :))))))

دلم برای تنها در خانه بودن، وقت نبودِ احسان تنگ می شود .. هنوز حرفهایم را با خانه نگفته ام .. هنوز زوایای پنهان و دوست داشتنی اش را کشف نکرده ام .. هنوز اندازه نزده ام آفتاب که روی شهر چتر باز می کند اشعه اش روی کدام گل قالی پهن می شود .. هنوز خانه عشق گرم نیست .. ویترینی از وسیله هایی است که می دانم جای خودشان را دوست ندارند .. مبل دو نفره هنوز جایش را انتخاب نکرده .. بین این سینه دیوار یا آن سینه دیوار مردد است .. هنوز گلدان از آواره گی زیر پنجره قایم شده .. هنوز جا شمعی ها روی جاکفشی معطل اند و هنوز .. باز .. قاب عکس عروسی روی دیوار ننشسته .. و من هنوز خانه عشق را زیر نور طلایی آفتاب، سیر ندیده ام .. مبل ها صدایشان در آمده .. از رنگ افتاده اند و جرعه ای روغن جلا می خواهند .. احسان می گفت تازگی به کاج مطبق بی توجه شده ای .. دیروز از تشنگی قهر کرده بود .. و من .. در دلم می گویم ”در این واویلای پر فکری هر که فهمیده تر و ساکت تر، مظلوم تر !”

اسفند جان .. خیال نکنی دوستت ندارم .. برعکس ! دیروز تقویم قلقلکم داد، وقتی دیدم طرف مانده اش چقدر نحیف شده .. و این را به رسیدن تو مدیونم .. آرام آرام دامن پر چینت را روی سنگفرش 91 بکش و آهسته آهسته دور شو .. مبادا قدمی تندتر برداری .. هنوز سبزه ها سبز نشده اند .. بزرگ شو لطفا .. قدم های خانمانه و با طمأنینه بردار عزیز جان .. می بینی که هنوز خانه عشق رنگ عید نگرفته ..