419

میل به نگه داشتن مرخصی ها برای تعطیلاتی که حتی نمی دونم چطور قرار هست بگذره – آیا مثل پارسال چند روز تلخ خواهم داشت یا مثل سالهای قبل روزهایی پر از آرامش و دلخوشی - مجبورم کرده که همین الان کیفم رو نندازم روی دوشم و از اینجا فرار نکنم و امروز را مرخصی رد نکنم ..

محیط کارم گاهی میشه یک سلول که مدام در و دیوار تنگش فشارم میده .. دلم میخواست یک همکار خانم هم سن و سال داشتم – حتی با وجود تنش هایی که شااااید پیش بیاد – و اینقدر احساس تنهایی نمی کردم .. بعضی روزها برام خیلی ساکت میگذره ..

کاش این حس عجیب نمی امد سراغم و دست روی دهانم نمیگذاشت .. کاش می تونستم این قلب قلمبه شده فشرده را برای چند لحظه زمین بگذارم .. در وجودم نیروهای عجیب و قدرتمندی با هم دست به گریبانند ..

دیشب باز دخترک بد به سراغم آمده بود .. قرار بود نزدیک خانه با احسان تماس بگیرم تا از جایی به بعد همراهی ام کند .. میدانستم خسته است .. این شد که راه دور تا خانه را تنها و بغ کرده طی کردم .. کلید را در قفل چرخاندم و کمی بعد صورت فرشته گون همسرم .. خوابالود .. با تعجب نگاهم می کرد .. خواب باز احسان را در خود گرفت و من .. بغض آلود از هر چه در مغزم بود .. در اتاقی دیگر رو به پنجره پوشیده با پرده ضخیم دراز کشیدم .. لحاف را تا زیر گلویم بالا آوردم و فکر بافتم .. گاهی ناتوانی که سراغم می آید جولانگاه افکار مهیاست .. گذشت .. صدای قدمش را که شنیدم دلم لرزید .. ”خانومی” گفتنش را که شنیدم اشک از گوشه چشمم سر خورد و روی بالشت پهن شد .. با چشمهای غرق در خوابش روی حجم خسته وجودم خیمه زد و صورتم را با نگاهش کاوید .. باز باریدم .. کمی از افکارم را از مغزم بیرون کشیدم و با او قسمت کردم .. هر چند این روزها بیشتر میل به سکوت دارم ..

عزیزم .. راست گفتم وقتی دیشب در گوشت زمزمه کردم تو یکی از بزرگترین نعمت هایی هستی که خدا به من داده ! راست گفتم عزیزم ..

.

با گنج واریزی دولـــــت چه کنیم ؟؟ 152398126 زخم از زندگیمان درمان می شود .. شکر !!!!

.

.

.

چقدر زیاد پست قبلم را دوست نداشتید ..