447

64 ثانیه تا سبز شدن چراغ و هجوم سیل ماشین ها زمان مانده بود .. درِ کنار راننده را باز کرد و پیاده شد .. شاید 14 .. شاید 15 .. شاید کمتر از این حتی، بهار را دیده بود .. در عقب را باز کرد و زن پیاده شد .. چادر مشکی اش از کمر آویزان مانده بود .. یک دستش به ساک و یک دستش به دست دخترک روسری به سر بند بود ..

 به احسان گفتم: مسافرن ها ! ..

زن شانه را بالا داد تا چادر بر زمین نیفتد .. تا چشم بر هم زدم انطرف خیابان بود و دخترک روسری به سر را گذاشته بود روی جدول .. پسر مانده بود .. دست در جیب پشت شلوار جین اش کرد و اسکناس ها را بیرون آورد .. چند تایی شمرد و تحویل راننده داد .. بقیه وسایل را از صندوق عقب برداشت و روی دوش انداخت و رفت طرف زن و دخترک روسری به سر .. او می رفت و من بار سنگین را روی دوشش می دیدم .. باری به سنگینی یک زندگی ..