468

با وسواس وسایلت رو جمع می کنی و می چینی توی کیف دستی بزرگت .. مانتو و شلوار و مقنعه سورمه ای رنگ را اتو کشیده ای و روی مبل، نرم و آرام رها کرده ای تا صافی اش رو چیزی خط خطی نکنه .. توی کیفت چند تایی کیک و بیسکویت هم هست .. که با وسواس و سلیقه همسرت مهیا شده .. تا مبادا گرسنه بمونی .. دوازده شب رو گذشته که می خوابی .. البته اسماً می خوابی .. رسما بیداری و دلشوره هم داری .. پرواز ساعت 7 صبح انجام میشه و تو باید 6 فرودگاه باشی .. ساعت 4:30 بیدار میشی و 5:30 از خانه عشق بیرون می زنید.. طبق رسم و رسوم جاری، یکی از دور برگردان ها را بسته اند و قلدر باید چند کیلومتری جلوتر بره تا یک خروجی پیدا کنه و شما را تا فرودگاه ببره ..

همسرت را در آغوش میکشی و به نگرانی های مردانه عمق نگاهش لبخند می زنی.. و اینگونه .. اولین ماموریت کاری تو آغاز می شود ..

مقصد بیش از هزار کیلومتر آنطرف تر از تهران است .. از صبحانه ات تنها پنیر خامه ای و نان را میخوری .. کره و مربا را درون کیف بزرگت میگذاری .. برای همسرت .. این یکی از عادت های توست .. شاید یک نشانه که به او بگویی هر لحظه به یادش هستی ..

یکساعت از شروع توام با تاخیر پرواز گذشته که در فرودگاه مقصد، می نشینیم .. هوا بوی ماهی می دهد .. و آنقدر گرم است که حتی فرصت نمی کنم عرق کنم .. یک تاکسی میگیرم و می روم تا سایت .. دلهره ام را با صلوات های مکرر آرام می کنم .. و امیدوارم بهترین خودم را انجام دهم و با دست پر برگردم ..

تا حدود 5 بعد از ظهر .. تنها با وقفه ای کمتر از نیم ساعت برای نهار .. کار می کنی .. و خدا را هزاران بار شکر .. سیستم را راه اندازی می کنید .. آموزش میدهی و صورتجلسه تحویل را امضا می کنید و آن  وقت است که نفسی راحت می کشی ..

به دلایلی نامه اعزام کارشناس با تاخیر یک هفته ای دست ما رسیده بود .. تنها دو روز برای هماهنگی و رزرو پرواز وقت داشتیم و به همین دلیل برای برگشت ناچار بودیم از یکی از شهرهای نزدیک پرواز رزرو کنیم .. و این یعنی هدر رفتن وقت و انرژی .. پرواز به قدر کفایت دیر انجام می شد، تاخیر بیش از یک ساعت هم مزید بر علت شد و بعد ازنیمه شب به خانه عشق برگشتم ..

کل مسیر برگشت را هم خواب بودم ..

...

این اولین ماموریت کاری من بود .. شاید تشویقی برای ساعتهایی که بیش از یک سال قبل، برای یادگیری کار با یک سیستم صرف کرده بودم .. یکسال گذشت تا ثمره ان روزها را ببینم .. این هم شد درسی دیگر برای من ..

از همسرم تا همیشه متشکرم .. یادم می ماند که نگرانی هایش را در دلش مخفی کرد تا همسر پر سر و صدایش تجربه ای دیگر کسب کند ..

.

یک روز ماموریت، یک روز بیماری در پی داشت .. در آن چند ساعت و آن گرمای باور نکردنی فراموش کرده بودم بدنم به آب هم نیاز دارد .. این شد که به سلامتی گرما زده شدم و جان در بدن نداشتم :)))))))

.