کنج ِ دنج

کنج ِ دنج

گاه نگار
کنج ِ دنج

کنج ِ دنج

گاه نگار

475


من اهل ِ این کار نیستم .. من مال ِ این کار نیستم .. من اونی نیستم که باید .. من ادم ِ اینطور کار کردن نیستم .. من این روزها رو عوض میکنم .. من .. من .........

من .. الان .. فقط ناچارم ..

.

 

کاش دوستی بیاید .. سر بر شانه اش بگذارم و زار بزنم .. دوستی که همسرم نباشد .. که مادرم نباشد .. که پدرم نباشد .. خواهر و برادرم نباشد .. دوستی که فقط دوست باشد .. دوستی که دوستانه دوستم داشته باشد .. دوستی که هر قطره اشکم .. قلبش را نخراشد .. گریه ام را ببیند و نرم و دوستانه لبخندی بزند و دست بر شانه ام بکوبد و بگوید ” گریه کن رفیق! ”




 

نظرات 3 + ارسال نظر
آلما 5 خرداد 1392 ساعت 12:16 http://www.almaa.blogsky.com

من اون دوست
بگو کی بیام و کجا بیام

اطلسی 5 خرداد 1392 ساعت 13:39

منم اون دوست اما حیف که دورم...شونه مجازی فایده نداره؟
چجقدر من بدم

این چه حرفیه ..خوبی تو اطلسی جان؟؟ اوضاع روبراهه؟؟

شکیبا 6 خرداد 1392 ساعت 18:16

تو برای من اون دوست بودی... یادته از پشت تلفن ... هنوز مدیون مهربونیتم

خوشحالم .. اگر بودم ..

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد