576

دیشب سالگرد ازدواجمون خاص گذشت .. خاص و خودمونی ..

شام مهمون بهترین رستوران شهر نبودیم .. مهمون دستپخت قاصدک بانو بودیم .. نه به صرف فسنجون مثلا .. به صرف ماکارونی فرمی با سویا و رب فراوون و دورچین میگو .. و سالاد سبز سبز .. مجموعه‌ای از کاهوی پیچ و کلم بروکلی .. بدون گوجه .. چون گوجه نداشتیم و یادمون نبود سر راه بخریم .. و کمی شله زرد به عنوان دسر ..

تا آقای خونه کمی به چشمهای خسته از بیداری شب قبلش استراحت بده .. قاصدک سه ساعت تموم وقت گذاشت و یه ماکارونی پخت .. با ته دیگ سیب زمینی قلبی .. چند تا قلب کوچولوی بامزه با قالب شیرینی، قالب زدم و وسط قابلمه پلو پز چیدم و بعد جاهای خالی رو با ماکارونی پر کردم .. تا مبادا قلبها نیم میلیمتر از جاشون حرکت کنن ..  

همیشه همه چیز با اصول و قواعد ذهنی تو هماهنگ نیست .. میشه سالگرد ازدواج باشه یا روز تولدت .. و تو جشن نگیری .. لباس خاص نپوشی و شاداب نباشی و خوابت نیاد .. همه دنیا یادشون نباشه بهت تبریک بگن .. ولی این از خاص بودن تو کم نمیکنه .. حتی حوصله نداشته باشی رژ گونه رو برداری و یه رفت و برگشت روی گونه‌ات بکشی تا رنگ به صورتت برگرده و عکسی بندازی .. برای یادگاری .. این برای تویی که درگیر ساعت تولد .. ساعت بله گفتن سر عقد .. ساعت رفتن به سمت سالن عروسی .. و هزار و یک لحظه خاص زندگیت هستی .. عجیبه .. خیلی عجیب .. ولی شدنیه ..

92 سال عجیبی بود .. میگم بود .. چون مناسبتهای ما تمام شد و بقیه روزهای سال میان و میرن و ما مناسبت خاصی نداریم جز یک روز در آذر .. که یادآور خاطره‌ای قشنگ برای من و احسان هست .. سال عجیبی بود .. که از اینهمه مناسبت .. فقط روز تولد احسان .. در سفر یک روزه به شمال عکس انداختیم .. و از کیک تولد من .. و از سفره شام دیشب .. همین!  و به خودمون قول دادیم تا قبل از عید، خوشگل کنیم و بریم آتلیه و چند تایی عکس بندازیم .. و یکی دو تا عکس مناسب .. برای دیوار خالی سالن .. تا حتی وقتی خونه نیستیم .. تصویر ما .. و خوشبختیمون .. و عشقمون به هم .. روی دیوار بشینه و جُم نخوره .. فقط این بین .. نمیدونم چرا من ِ عشق عکس .. نخواستم تصویرم را در روز تولد سی و یک سالگی .. و چهارمین سالگرد عقد .. و چهارمین سالگرد عروسی .. ثبت کنم .. واقعا چرا؟

جشن معمولی دیشب .. خاص بود .. احسان بود و من .. کنار هم .. کنار سفره .. حتی میل نداشتم راحتیمون .. و لباس خونه راحتمون .. با نشستن پشت میز، به ناراحتی و معذب بودن برسه .. پتوی هزار رنگ رو کشیدیم روی دوشمون .. چون از درز پایین در سرما می‌اومد .. و نشستیم و شام خوردیم .. و من خدا رو شکر کردم .. که احسان .. عشق من .. مرد زندگیم هست ..