577

صبح .. وقتی هنوز خورشید از زیر خاکستر شب سر بیرون نیاورده بود .. وقتی مشغول خشک کردن موهای خوش حالت و نرمش بود .. زدم به فاز کودکی .. روی نوک انگشتهای پاهام ایستادم .. تا قدم بهش نزدیکتر بشه .. و دستهام رو روی شونه‌های مردونه‌اش گذاشتم .. شیطونی کردم و شدم دخترک لوسش .. یه بوسه روی گونه نمدارش گذاشتم و ازش قول گرفتم .. یه ساعت سوآچ .. جزو خرید عیدم باشه .. جزو خرید عیدم ها .. نه کادوی عید ..

چقدر منتظر عیدیم ما .. انگار وقتی بیاد .. در، که نه .. دروازه‌ای به روی زندگیمون باز میشه .. و ما .. همراه زندگی .. به روزهای خوشرنگ فرداها دوخته می‌شیم :)

.