619

از وقتی ممد آقا پنجره رو تمیز کرده .. ایستادن و دید زدن آلاچیق روبروی پنجره سخت شده .. انگار تو بیشتر در معرض دیدی، تا آلاچیق نشین‌های اون طرف شیشه .. همچین شیشه‌ها رو تمیز کرده که تا چند روز وقتی وارد اتاق می‌شدم فکر می‌کردم شیشه‌ای در کار نیست و مستقیم از پنجره میشه رفت توی محوطه سبز .. بی هیچ مانعی ..

آلاچیق روبروی پنجره اتاق شرکت .. کلی ماجرا داره .. کلی سرش شلوغه و رفت و آمد داره .. بارها خستگیها و اعصاب خردی‌های پشت میزم رو برداشته‌ام و پناه برده‌ام به کنج اتاق خالی و از پشت پنجره به آلاچیق و مهمونهاش زل زده‌ام .. جماعت دختر و پسری که خنده‌هاشون تا آسمون بالا می‌رفت .. دختر بچه‌های همسایه .. یکی بور .. مثل بچه‌های اروپایی .. و یکی دخترک سیاه چشم افغان .. که اسباب بازی‌هاشون روی میز چوبی ولو شده بود و با هم بازی می‌کردن .. سن بالاهای این دور و اطراف .. که دور میز کوچک آلاچیق می‌نشتن و خاطره می‌بافتن ..

یا گربه‌هایی که به سر و روی آلاچیق چنگ می‌نداختن و بالا میرفتن ..

سکوت عجیبی داره این محوطه سبز پشت پنجره .. انگار کسی عصای موسی را زده بین دو رشته ساختمان قد کشیده تا فلک .. و راه سبزی پهن شده این بین .. و اهالی به احترام این طبیعت محصور .. آرامش کوچه را حفظ می‌کنن ..

گاهی دوست دارم قاصدک رو با همه مشغله‌هاش بذارم پشت میزش .. و لیوان چای‌ام رو بردارم و برم و دوخته بشم به نیمکت آلاچیق .. پشت به پنجره شرکت .. رو به سبزی ..