622

بعد از نوشتن چند پست گریه‌دار و آپ نکردن اونها.. ترجیح میدم کمی بر طبل خوش صدای بی‌عاری بکوبم و بنویسم:

وحشت کردم .. دقیقا وقتی لیست اقلام خوراکی مورد نیاز خانه عشق را روی کاغذ آوردم وحشت کردم .. یه لیست بلند بالای دوست داشتنی که دلم می‌خواد تا قبل از صدای انفجار هزار و سیصد و نود و سومین توپ، آماده باشه .. از سبزی و گوشت و مرغ .. تا پودر ژله ..

.

سه شنبه وقت آرایشگاه دارم .. برای رنگ مو .. هنوز نمیدونم چه باید بکنم و این البته ماجرای تازه‌ای نیست .. اصولا من نمیدونم برای موهام باید چه برنامه‌ای بریزم ..

.

یک روسری خوشگل و شاد و ملوسانه و عروسانه خریدم .. خیلی اتفاقی .. در واقع دوست دختر خاله جنس آورده بود و من با وجود همه مقاومتی که کردم که مبادا چیزی ببینم و بپسندم و خرج روی دست خودم بگذارم، باز دیدم و پسندیدم و خرج روی دست خودم گذاشتم ..

روسریم صورتیه و چند تایی گل و بلبل داره .. دوستش دارم .. یاد روسری خرید عروسی مامانم می‌افتم .. که هنوز بعد از 32 سال خوب و مرتب نگهش داشته ..

.

این مانتو فروشی سر خیابان شرکت خیلی نامرده .. هر چی مانتوی خوشگل از دید من رو بالای 250-300 قیمت گذاشته .. فقط این بین یک حریر گل و گشاد از دستش در رفته و حدود 100 قیمت خورده .. یک مانتوی جینگولکی که جون میده بخرمش و با روسریم ستش کنم و باز عروسانه بشم .. البته اصلا قصد خرید نداشتم و ندارم .. ولی از آنجا که چشمهای من قصدهام رو تحت تاثیر قرار میدن، شاید قصدم تغییر کنه .. خصوصا بعد از صحبت دوستم گلی که گفت برای لاغر شدن به خودت جایزه بده .. حالا ما هم همه اموراتمون اوکی، فقط مونده بود تهیه جایزه لاغری ..

.

راستی! لاغر شده‌ام‌ها .. پالتوم دیگه سخت در آغوشم نمی‌کشه و کمی از بدنم فاصله گرفته .. صورتم محو شده و فقط یک دایره ظریف بالای گردنم چسبیده که من بهش میگم صورت .. به شدت گرسنگی می‌کشم و دلم برنج می‌خواد و ته دیگ سیب زمینی .. و حتی آب هم به نظرم مزه بی‌خودی پیدا کرده .. ولی هر بار که جلوی آینه قدی می‌رم .. یا هر قدمی که برمی‌دارم و خودم سبک‌تر شدن را حس می‌کنم .. حس خوبی می‌گیرم ..

.

هنوز برنامه شیرین‌پزی استارت نخورده .. توی ذهنم هفته آخر را گذاشته‌ام برای پختن شیرینی .. که واقعا و از صمیم قلب از خدا می‌خوام کمکم کنه به کارهام برسم و یه آخیش حسابی بگم و بعد بشینم پای هفت سین ..

.

هیچ ایده‌ای برای سفره هفت سین امسال ندارم و خیالم از این بابت راحته .. چون هر بار ایده‌های عجیبی به ذهنم می‌رسه و فاصله ذهن تا دستم گویا طولانی میشه .. اینه که وقتی ایده عملی میشم و میذارمش پیش تصویر ذهنیم‌می‌بینم کلی با هم متفاوت هستن .. به همین خاطر ترجیح میدم اصولا ایده‌ای در کار نباشه و دستهام با خیال راحت هر چه دوست دارند را خلق کنن ..