708

صفحه رو باز کرده ام و زل زده ام به سفیدی ش .. ذهنم را ورق میزنم تا شاید سوژه ای برای نوشتن پیدا کنم .. مثلا نوشتن از دماوند .. که این چند روز قاطع و محکم و سفید .. از دوردستها دیده میشه .. یا از خانه ماندن دیروز .. یا از زندگی .. یا از روزمره .. یا از تخم گشنیز دوست داشتنی که تبدیل شده به اصلی ترین ملزومات طبخ غذای این روزهای خانه .. یا از تارهای سفیدی که بی رحمانه تکثیر میشن و راست شقیقه را دارن پر میکنن .. یا از گلدان بنجامینی که نمیدونم چرا هر روز تعداد بیشتری از برگهاش رو به زمین میسپاره .. یا از کتف و گردنی که درگیر درد هستن .. یا از هر چی ..

چیزی برای نوشتن ندارم .. مهارت ِ –اگر چنین چیزی از ابتدا در من وجود داشته- سوژه ساختن را از دست داده ام .. و بیشتر دوست دارم همین کنج بمانم و رویا ببافم .. دلم برای یک شمال رفتن طولانی و حسابی تنگ شده .. برای یک جاده ی خلوت .. برای بوی هیزم .. برای سلام دادن های امواج .. برای سبز طبیعت ..

این روزها خیلی چیزها به خیلی چیزهای دیگر وابسته و مرتبط هست .. و این یعنی انتظار .. یعنی صبر ..

خدا را شکر .. که همیشه جایی برای شکر گفتن میگذاره ..

.

یک فولدر جدید به اسم ویترای روی دسکتاپم نشسته .. خلاقیت سالهای خیلی دور باز داره در دلم می جوشه .. باید مراقب باشم .. ولی کو وقت .. که برم رنگ بخرم .. و این بار به جای بوم و کاغذ .. شیشه را اساس رنگ بازی هام کنم ..ایشالا که بتونم ..

.